Henüz birkaç aylık bebekler bile değişen görüntü, renk ve sesler sayesinde tv gibi teknolojik aletlere ilgi gösterebilirler. Çocuğu teknolojik aletlerle erken tanıştırmak, onun görsel ve işitsel uyaranları henüz işleyebileceği bir anatomik altyapısının olmadığı dönemde çocuğun nörolojik gelişiminin ciddi bir şekilde aksamasına neden olabilir. Yaşamın ilk yılı beyin gelişimi açısından son derece kritik bir dönemdir Araştırmalar, üç yaşından önce televizyon izlemenin ileride dikkat problemi yaşama riskini arttırdığını göstermektedir.
Günümüz çocuklarının çoğu ise uyku dışında günün büyük kısmını, günde 8-10 saate varacak kadar, televizyon karşısında geçirmektedir.
2007’de yapılan bir çalışmada 2 yaş altı çocukların yüzde 68’inin sıradan bir günde mutlaka televizyon seyrettiğini,
Ülkemizde günlük ortalama tv izleme oranı 3,7-4,4 saat olarak bildirilmiştir. Tv izlemeye başlama yaşı da 5 aya kadar gerilemiştir.
6ay-2 yaş arası günde ortalama 1,5 saat
3-10 yaş 2 saat
11-15 yaş 2,5 saat
Yaş büyüdükçe tv karşısında harcanan süre artıyor
Çocuğun tv izleme süresine en çok etki eden parametreler anne babanın tv izleme saati ve eğitim düzeyleridir.
Çocuğun yatak odasında televizyon bulunması, (Yine ülkemizde çocukların %20 sinde odalarında tv olduğu saptanmıştır)
**ebeveyn kontrolünü azaltarak daha fazla televizyon izlemesine neden olur
** Bu çocukların yüzde 31’inde obesite vardır
**ileri yaşlarda sigara içme sıklığı iki kat artmıştır
** ev hayatından uzak yalnız başlarına odalarında vakit geçirirler,
**yaratıcı, geliştirici aktivitelere katılmazlar
** anne-baba-çocuk ilişkileri zayıf// sosyal ilişkilerdeki yetersizdirler
**arkadaş-okul ilişkilerine de olumsuzluklar yaşarlar
**zaman içinde akademik gelişim geriler (anlamada güçlük, sorun çözme yeteneğinde gelişememe, yaratıcılık gerektiren aktivitelerde gerilik, hafıza sorunları)
**sportif aktiviteler, grup oyunları geri planda kalırlar
**Yatak odasında tv bulunan çocuklarda uyku süresi kısa, uyku bozuklukları +
**Geri planda tv varlığını duyurması yapılan aktivite oyun ise de ders çalışmak ise de çocuğun dikkatini bölecek, odaklanmasını azaltacaktır.
**Televizyon benzer şekilde anne- babanın dikkatini de çocuktan alacağı için aralarındaki ilişkide alınacak yollarda daha aksak ilerleyecektir.
Televizyonun günlük yaşantımızda kullanımında sık yapılan yanlışlardan bir tanesi de, gün içinde izleniyor olmasa bile neredeyse devamlı açık tutulmasıdır. (Ailelerin yaklaşık yüzde 40’ı) televizyon açıkken, burada bulunan bebek-çocuk televizyonu izlemese bile, yapmakta olduğu aktiviteye odaklanamamakta, yaptığı aktivitede derinlemesine ilerleyememektedir.
Araştırmalar, gösteriyor ki televizyon seyretmek için ayrılan ortalama süre uyku ve okula gitmek dışında herhangi bir aktiviteye ayrılan süreden daha fazla.
Ayrıca yemek yeme sorunları yasayan çocukların pek çoğunun bebeklik döneminde televizyon karşısında yemek yiyen çocuklar olduğu belirlenmiştir.
Televizyondaki özellikle çocuklara hitap eden, genellikle yüksek miktarda yağ ve şeker içeren reklamlar da düzensiz beslenmeyi destekler niteliktedir.
2 yaş öncesinde çocuğun doğrudan veya dolaylı olarak (örneğin odada televizyonun açık olması) teknolojik aletlere maruz bırakılmamalıdır
2 yaş sonrasında ise eğer çocuğun dil gelişimi beklenen düzeyde gelişmiş ise sınırlı süre ile teknolojik aletlere izin verilebilir. Ancak bu sırada çocuğa bir yetişkinin eşlik etmesi ve izlenen programa göndermeler yapılması önemlidir (örneğin TV izlerken yetişkinin ekrandaki kediye işaret edip çocuğa ‘bak ne şirin kedi. Ne yapıyor kedi?’ vb. demesi).
Sekiz yaş altı çocuklar gerçekle gördükleri arasındaki farkı ayırt edemezler.
